Als kind bracht samenwerken aan een project ons in een opgewonden, creatieve stemming. Denk aan het samen bouwen van een boomhut: dat maakte een enorme voorraad aan fantasie en positieve energie los. Tegenwoordig heeft het werken aan projecten zelden dit effect. Projecten zijn er vooral om op een gecontroleerde manier een specifiek resultaat te boeken. Een project is een productiviteitstool geworden, met een strikte set spelregels, ongeacht hoe 'agile' er wordt gewerkt. Betrokkenen heten 'stakeholder' of 'resource' en die moeten 'gemanaged' worden. Niet zo vreemd dat het kinderlijke enthousiasme verdwijnt en steeds meer professinoals aangeven projectmoe te zijn. Toch neemt het aantal projecten alleen maar toe en het ziet er niet naar uit dat dit gaat veranderen. Petra Kuipers vindt dat de tijd rijp is voor een andere benadering. Een project kan volgens haar een laboratorium en een speeltuin tegelijk zijn. Bovendien is de energie ervan verrassend besmettelijk voor de omgeving. Het effect van een positief project werkt door, zelfs nadat een project is afgerond. In Het boomhutgevoel laat Kuipers zien hoe je een volwassen versie van diezelfde positieve energie creëert. Door traditionele denkwijzen te doorbreken kunnen we projecten organiseren waarin mensen tot bloei komen en beter presteren, zonder het resultaat uit het oog te verliezen.