Bedrijven die niet bijdragen aan een betere wereld hebben geen bestaansrecht. Ze moeten zich op het goede richten, de wereld beter maken, het geld komt dan vanzelf. Na de door hebzucht en overmoed gekenmerkte crisis van 2008 wordt deze boodschap van de nieuwe CEO van Unilever met gejuich ontvangen. Onverbiddelijk en onvermoeibaar legt Paul Polman uit: multinationals als Unilever spelen een hoofdrol in het uitbannen van armoede en het aanpakken van het klimaatprobleem. Dit is het grote gevecht om de ziel van het kapitalisme. Maar de moedige pionier loopt zo ver voor de troepen uit dat ‘zijn’ duurzame Unilever in 2017 dreigt te worden opgeslokt door concurrent KraftHeinz. Na deze ‘bijna-doodervaring’ gaat Polman op zoek naar een veilige haven voor zijn experiment. Door dagkoersen geregeerde Britse aandeelhouders en Nederlandse politici versperren de slecht luisterende ‘CEO-priester’ de weg. Zijn poging om er eindelijk echt één bedrijf van te maken met één hoofdkantoor in Nederland, mislukt op dramatische wijze . In de bestsellers Het drama Ahold (2004) en De Prooi (2008) reconstrueerde Jeroen Smit hoe falend leiderschap, opgejaagd door op snelle winst gerichte aandeelhouders, veel waarde vernietigde. De wereld snakt naar een bedrijfsleven dat zich over de grote vraagstukken van deze tijd ontfermt. In 'Het grote gevecht' laat Smit op meeslepende wijze zien dat we daarvoor allemaal, als consumenten, werknemers en vooral ook als beleggers, een grote draai moeten maken.