Wie de lijst boeken over populaire psychologie bekijkt vindt al snel een verklaring voor de bekende 'man-vrouwverschillen'. Een compilatie: in de oertijd zette de man elke dag zijn leven op het spel door op jacht te gaan en de vrouwen bleven thuis met de kinderen. Dit soort rolverdelingen, zo wordt ons verteld, heeft geleid tot allerlei aangeboren verschillen tussen mannen en vrouwen. Hij heeft een beter ruimtelijk inzicht, meer techniektalent en is agressiever. Zij is socialer beter met taal en empatisch.' Maar is dit wel zo? Asha ten Broeke vertelt op vlotte en humorvolle wijze hoe de huidige populaire theorieën, in de traditie van 'Mannen komen van Mars, vrouwen van Venus', in realiteit niet veel meer te bieden hebben dan oude vooroordelen in een nieuw jasje. Haar conclusie is zowel confronterend als inspirerend: uit de laatste ontwikkelingen in de genetica en hersenwetenschap blijkt dat de meeste man-vrouwverschillen niet genetisch bepaald zijn, maar iedere generatie opnieuw worden gecreëerd...en dus ook veranderd kunnen worden. Inhoudsopgave Voorwoord 1. Mannen van Mars, vrouwen van Venus De boekhandels liggen er vol mee: populaire psychologieboeken die ons vertellen dat mannen en vrouwen sinds de oertijd 'van een andere planeet komen' en dat dit nooit zal veranderen. Een idee dat niet klopt, en je bovendien ongelukkig maakt. 2. We zien wat we willen zien Wetenschappers zijn ook maar mensen. En dus maken ze denkfouten: ze laten zich beïnvloeden door de tijdgeest, door hun denkbeelden en door hun neiging om op basis van schaars bewijs toch een volledig verhaal te fabriceren. Deze denkfouten hebben de evolutiepsychologie in het algemeen, en de ideeën over het leven van oermannen en -vrouwen in het bijzonder, geen goed gedaan. 3. Genesis 2.0 Om een antwoord te vinden op de vraag of sekseverschillen zijn aangeboren, moeten we eerst kijken naar wat er gebeurt in de negen maanden vóór de geboorte. Genen en hormonen spelen de hoofdrol in de baarmoeder, maar bewijs dat ze ook ons latere gedrag al vastleggen ontbreekt. In plaats daarvan leren we uit de epigenetica dat het belangrijkste kenmerk van elk mens juist is dat onze genen door omgevingsfactoren flexibel aan- en uitgeschakeld kunnen worden. 4. Het Grote Kneden Wat zijn de omstandigheden waarin onze kinderen opgroeien? Ouders hebben in de eerste levensjaren een grote invloed. Helaas geven de meeste ouders tijdens de opvoeding op subtiele en volkomen onbewuste wijze hun stereotypen door aan hun kinderen. Leeftijdgenootjes en leraren bevestigen die. Juist omdat een kinderbrein zo flexibel is, krijgen deze stereotypen een permanente plek in de hersenen. 5. Met man en macht De individuele verschillen tussen mensen zijn veel groter dan de groepsverschillen tussen mannen en vrouwen. Zelfs als je kijkt naar de hormonale veranderingen moeders en vaders doormaken als ze een kind krijgen, zie je dat de sekseverschillen niet zo groot zijn. dat ze in onze samenleving wel nadrukkelijk aanwezig zijn, komt door een ongelijke verdeling van macht en status, gecombineerd met onze neiging om stereotypen een rol laten spelen bij belangrijke levensbeslissingen. 6. In het zweet des aanschijns Waar komen die stereotypen over mannen en vrouwen eigenlijk vandaan? Zo'n dertienduizend jaar geleden schakelden onze voorouders voor hun voedselvoorziening over van het jagen en verzamelen op de landbouw. Dat veranderde onze samenleving: niet iedereen was meer nodig in de voedselproductie, dus konden de vrouwen meer kinderen baren en de mannen een vak leren. Die verdeling - zij zorgt en hij werkt - bestaat nog steeds. Ze is van generatie op generatie als Het idee m/v. 7. Driemaal daags hersenspoelen Het idee dat de man hoort te werken en de vrouw eigenlijk hoort te zorgen, heeft negatieve gevolgen. Onze samenleving heeft vrouwelijke professionals nodig: het is zonde om de helft van het menselijk talent niet te benutten. Het is dus van groot belang dat we van onze man-vrouwvooroordelen afkomen. Gelukkig laat de wetenschap zien dat dit geen onmogelijke opgave is. Woord van dank Register Over da auteur : Toen Asha ten Broeke moest kiezen tussen een carrière in de wetenschap of de journalistiek was de keuze snel gemaakt: ze is gaan schrijven en nooit meer opgehouden. Gelukkig schrijft ze wel óver wetenschap: ze is vakredacteur hersenen en gedrag bij Kennislink en haar stukken worden onder andere gepubliceerd in Sp!ts.