Ondergesneeuwde sporen is een essay over de noodzaak om onze arme en vastgeroeste opvattingen over arbeid in de samenleving door te lichten. Het laat zien dat er ook anders kan worden gedacht in plaats van rusteloos en dwangmatig voort te hollen op de vertrouwde paden. Oude denkkaders en gangbare antwoorden voldoen niet meer. De auteur bekritiseert in zijn manifest de overheersende opvatting over loonarbeid en legt de klemtoon op de waardering van alle maatschappelijke arbeid. Een ruim arbeidsbegrip om de huidige arbeid van 'in-actieven' in een ander daglicht te plaatsen. Heel wat belangrijke activiteiten in de sfeer van de zorgarbeid of van maatschappelijk participatieve arbeid worden geringschattend als 'niet-arbeid' weggezet, terwijl het vaak gaat om 'arbeid' die meer vormgeeft aan (de cohesie van) de samenleving dan veel activiteiten in loondienst. Het gaat om arbeidssferen waar communicatieve verhoudingen, eerder dan strategisch gedrag, hoog worden gewaardeerd.