't wordt tijd dat ik de leiding neem : Over wat we van een heer kunnen leren over de heroïsche kunst van het leiding geven.

Over leiderschap en Bommel en een beetje Obama. Wat in aanvang begint als een gekscherend gedachte-experiment gaat in de loop van dit boek trekjes vertonen van nota bene een serieuze verhandeling over management en leidinggeven.

Zoals alle verhalen uit de Bommelsaga van Marten Toonder is Tom Poes en het Bommel-verschiet (ook wel verkort tot Het Bommel-verschiet of Het verschiet) een bijzonder verhaal. Ogenschijnlijk gaat het over een hightech utopische stad die zich keert tegen haar uitvinders. Met andere woorden: de Revolutie of Utopia die haar eigen kinderen dreigt te verslinden.

Met Bommel als antiheld die weer de mooiste avonturen tegen wil en dank beleeft en uiteindelijk deze Uitvinding, uiteraard zijns ondanks, weet te keren (voor diegenen die het verhaal niet kennen: in bijlage 1 staat een samenvatting). Op zich al heel lezenswaardig, maar Het verschiet heeft mijns inziens nog een ander, verborgen Thema. Het Verschiet zou je namelijk ook kunnen lezen als een zoektocht naar wat Leiderschap is en wat niet. Ik weet dat dit ongeloofwaardig klinkt, maar ik zou de lezer willen uitnodigen om voor een paar bladzijden zijn of haar kritische vermogens uit te schakelen en, al is het maar voor even, mee te gaan met mijn analyse en bespiegelingen.

Beschouw het maar als een gedachte-experiment. Of als een (wel of niet gelukte) vorm van humor. In ieder geval als tijdverdrijf. Er zijn tenslotte wel belabberder vormen van leesvoer waarmee je geest en tijd kunt doden. Het is gelukkig ook maar een klein boekje met veel plaatjes, slechts zes hoofdstukjes en veel wit. Dat maakt het allemaal wat soepeler en sneller verteerbaar.

Nog een paar laatste opmerkingen. Niets is wat het lijkt te zijn. Maar soms wel. Soms lijkt iets op iets, wat het dan ook is. Meestal is het echter verdraaide lastig om het verschil te zien. Met name als het verschil heel klein is. Of juist heel groot lijkt te zijn. En dat is waar het om draait in dit boek. Ongeveer. Zoals Joost zo treffend opmerkte: “Men moet oppassen, want door te veel lezen kan men gemakkelijk het verstand kwijtraken, als ik zo vrijmoedig mag wezen.”