Welzijnsbemiddeling' is voor velen in de welzijnssector nog vrij onbekend. Wat heeft welzijnsbemiddeling werkelijk in zijn mars? De auteur situeert welzijnsbemiddeling niet alleen tegenover de bestaande hulpverlening maar verheldert ook het mensbeeld dat er in tot uiting komt. Het sterk benadrukken van de onderliggende visie verhindert niet dat de vragen die zich vanuit de praktijk stellen ook grondig aan bod komen. De lezer krijgt een overzicht van de bestaande bemiddelingsvormen in het welzijnswerk: op gebied van budgetteren, relaties, de buurt, strafrecht... Zijn vragen op gebied van conflicthantering en onderhandeling worden meer dan afdoende beantwoord. Zijn kritische reflectie wordt aangescherpt door o.m. de vergelijking met samenlevingsopbouw en maatschappelijk werk. De brede terreinkennis en deskundigheid van de auteur komen bijzonder tot uiting in dit cahier dat niet schippert tussen visie en praktijk, maar integendeel beide optieken samenneemt. Op deze wijze wordt het pleidooi met solide argumenten onderbouwd voor integratie van het nieuwe (bemiddeling) met het bestaande (maatschappelijk werk, samenlevingsopbouw). Het cahier wordt daarmee een aanrader voor zowel de praktijkwerkers als overheid en welzijnsondersteunende organisaties.