Synchroniciteit is niet alleen een inspirerend, maar ook een praktisch boek. Het stimuleert de ontwikkeling van die capaciteiten die nodig zijn om individueel en collectief, op persoonlijk, maatschappelijk en zakelijk gebied, onze toekomst zelf vorm te geven, in plaats van voortdurend te reageren op gebeurtenissen van buitenaf. Met behulp van zijn levensverhaal vertelt de auteur hoe hij tot andere inzichten kwam over zelfontwikkeling en leiderschap. Zo vertelt hij over zijn gesprekken met zijn vader (aanklager bij de Watergate-affaire), met fysicus David Bohm (unificatietheorie) en bioloog Rupert Shelldrake (non-materiële invloedsgebieden). Hij concludeert dat de wereld niet uit dingen bestaat maar uit relaties, en dat een identiteit een afleiding van de realiteit is. Deze inzichten leiden via 'zuivere overgave' tot 'synchroniciteit', een a-causale samenloop van omstandigheden. Hij vindt daarvoor steun bij de ideeën van Carl Gustav Jung en Arthur Koestler. Ook belangrijk zijn de ideeën ontwikkeld aan het MIT-center for Organizational Learning door David Bohm en Peter Senge. De auteur is inmiddels ook aan het MIT verbonden en was voorheen onder andere werkzaam bij ALF (American Leadership Forum) en Shell. De herziening in de achtste druk (2011) betrof alleen een aanvulling bestaande uit twee hoofdstukken met citaten uit fan-mail en de nieuwste onderzoeksresultaten; beide bevestigen de mening van de auteur. Van die achtste druk is dit een onveranderde heruitgave. Drs. J.J.M. van der Heijden (NBD|Biblion recensie)